مربوط به : ‌‌بیانات‌ مقام معظم رهبری در دیدار اقشار مختلف مردم به ‌مناسبت نیمه‌‌ی شعبان
تاریخ : 1384/06/29


انتظار فرج یک مفهوم بسیار وسیع و گسترده‏ ای است.

یک انتظار، انتظارِ فرجِ نهایی است؛ یعنی اینکه بشریت اگر می‏بیند که طواغیت عالم ترک‏تازی می‏ کنند و چپاولگری می‏کنند و افسارگسیخته به حق انسانها تعدی می‏کنند، نباید خیال کند که سرنوشت دنیا همین است؛ نباید تصور کند که بالاخره چاره‏ ای نیست و بایستی به همین وضعیت تن داد؛ نه، بداند که این وضعیت یک وضعیت گذراست- «للباطل جولة»- و آن چیزی که متعلق به این عالم و طبیعت این عالم است، عبارت است از استقرار حکومت عدل؛ و او خواهد آمد.

انتظار فرج و گشایش، در نهایت دورانی که ما در آن قرار داریم و بشریت دچار ستم‏ها و آزارهاست، یک مصداق از انتظار فرج است، لیکن انتظار فرج مصداق‏های دیگر هم دارد. وقتی به ما می‏گویند منتظر فرج باشید، فقط این نیست که منتظر فرج نهایی باشید، بلکه معنایش این است که هر بن‏بستی قابل گشوده شدن است. فرج، یعنی این؛ فرج، یعنی گشایش. مسلمان با درسِ انتظار، فرج می‏آموزد و تعلیم می‏گیرد که هیچ بن‏ بستی در زندگی بشر وجود ندارد که نشود آن را باز کرد و لازم باشد که انسان ناامید دست روی دست بگذارد و بنشیند و بگوید دیگر کاری نمی‏شود کرد؛ نه، وقتی در نهایتِ زندگیِ انسان، در مقابله‏ی بااین‏همه حرکت ظالمانه و ستمگرانه، خورشیدِ فرج ظهور خواهد کرد، پس در بن‏ بست‏های جاری زندگی هم همین فرج متوقّع و مورد انتظار است. این، درس امید به همه‏ی انسان‏هاست؛ این، درس انتظار واقعی به همه‏ی انسان‏هاست؛ لذا انتظار فرج را افضل اعمال دانسته‏اند؛ معلوم می‏شود انتظار، یک عمل است، بی‏عملی نیست.

نباید اشتباه کرد، خیال کرد که انتظار یعنی اینکه دست روی دست بگذاریم و منتظر بمانیم تا یک کاری بشود. انتظار یک عمل است، یک آماده‏سازی است، یک تقویت انگیزه در دل و درون است، یک نشاط و تحرک و پویایی است در همه‏ی زمینه‏ ها. این، در واقع تفسیر این آیات کریمه‏ی قرآنی است که: «و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمّة و نجعلهم الوارثین» یا «ان الارض للّه یورثها من یشاء من عباده و العاقبة للمتقین». یعنی هیچ‏وقت ملت‏ها و امت‏ها نباید از گشایش مأیوس شوند.


 

برکت

به قلم: ابراهیم اکبری دیزگاه

 

از نکات مثبت شروع می کنم اما اصل سخنم در نکات منفی و متناقض اش هست.

آقای اکبری دست روی موضوع خوبی گذاشته است. موضوعی که بسیار مستعد قلم فرسایی است اما متاسفانه چندان روی آن کار نشده. این کتاب راکه می خواندم با خودم می گفتم ای کاش طلبه های مبلّغ خود را ملزم می کردند به نوشتن خاطرات واقعی از تجارب تبلیغشان. آنوقت وقتیکه آنها را می خواندی متوجه اشکالات این رمان می شدی.

«یونس» این قصه ویژگی های خوب بسیاری دارد اما نه به اندازه ای که بتوان او را طلبه ای مبلّغ دانست.

او قلب مهربان و رئوفی دارد. این را از گریه های گاه و بیگاه و نیز رفتارش با حیوانات می توان فهمید.

او حتی برای گاوی که وحشی شده بخاطر گوساله ای که دارد دل می سوزاند و مانع کشتن اش می شود اما خودش مدتها از کنار مهر پدر و مادرش ساده گذشته و وجود خود را از آنان محروم کرده!

 

دیگر ویژگی خوبی که «یونس» دارد عدم سختگیری در مسائل دینی است بطوریکه در احکام دین به هرکس به مقدار ظرفیت و  شرایط اش تحمیل می کند . نکته مهمی که در امر تبلیغ مخصوصا در مناطق محروم و روستایی بسیار حایز اهمیت است.

مثلا جاییکه به پیرمرد می گوید بجای روزه های قضا شده باید روزه بگیری و کفاره بدهی. 

پیرمرد روزه را قبول می کند اما کفاره را نه. یونس می گوید: باشه فعلا تو قضا شو بگیر.

 

نویسنده به شرایط سختی که مبلّغین در مناطق محروم تحمل می کنند به خوبی اشاره کرده؛ کمبود امکانات ، جهل و خرافه، نقص فرهنگی و

اما گاه در توصیف این فضا چنان اغراق کرده که دچار تناقض گویی شده!

روستایی که فاصله زیادی با شهر ندارد، وسایل ارتباطی مثل موبایل در آن رواج دارد، سخنرانی های کارشناسان روز به آنجا می رسد اما اغلب رفتارها آنرمال بنظر می رسد!

اینکه در هر روستایی دو سه نفر شیرین عقل و غیرطبیعی باشند باورپذیر است اما این حجم از انسان های آنرمال در یک  روستا واقعا قابل پذیرش نیست

 

کسیکه اصلا با زندگی طلبگی  و مبلّغین آشنایی نداشته باشد این کتاب را خوانده و سرگرم خواهد شد اما کسیکه با این افراد آشنایی دارد متوجه تفاوت فاحش «یونس» با مبلّغین خواهد شد.

«یونسی» که اصلا از اول نیت درستی برای رفتن به تبلیغ ندارد. هدف او فرار از دست همسر ناسازگارش هست. گیرم صرفا یونس اینگونه بوده اما در خلال داستان سعی می کند این مساله را به طلبه ای دیگر و حتی به امام موسی صدر هم تسری بدهد. اینکه هدف مبلغین از ترک خانه و کاشانه شان نه نیت مقدس اصلاح امت پیامبر (ص) بلکه نوعی فرار از مشکلات محیطی شان است.

و این به واقع هر خواننده ای را نسبت به مبلّغین بدبین می کند.

و طبیعی است که فرد وقتی با این نیت به تبلیغ برود نه حوصله مطالعه خواهد داشت، نه سخنرانی منظم و منسجمی (یونس اغلب در این زمینه که درباره چه چیزی سخنرانی کند سردرگم است) نه برنامه درست و از پیش تعیین شده ای برای تبلیغ خواهد داشت و نه خواهد توانست به ساده ترین سوالات اعتقادی پاسخ دهد و هر روز بین کتابها با بی حوصلیگی دنبال متن سخنرانی خواهد بود.

 نویسنده در پایان می خواهد ثابت کند که «یونس» با بقیه طلبه ها فرق دارد و توانسته در دل مردم جا باز کند و موثر باشد اما خواننده هرچقدر جستجو  می کند عمل  و برنامه و کار خاصی از یونس پیدا نمی کند تا این موثر بودن را به آن ربط دهد.

یونس بیش از آنکه به فکر راههایی برای نفوذ در دل اهالی داشته باشد صرفا یا با افکار خود درگیر است و یا فقط تاکید بر دائم الوضو بودن و نماز شب خودش دارد. (که آن هم گاهی برای فرار از پاسخ به سوالات است!)

یونس در حقیقت نه هدف و نیت درستی از امدن به انجا داشته نه برنامه ای برای تبلیغ و نه مبارزه با نفسی که او را ملزم به ادامه مسئولیت اش کند . او مردم روستا را تحمل می کند نه  برای هدایتشان ؛ بلکه بخاطر اینکه نمی تواند فرار کند و چاره ای جز ماندن ندارد.

نکته دیگری که از ارزش دینی و اعتقادی این رمان می کاهد اهانتی است که در خلال داستان به آقای رائفی پور می کند. مگر نه اینکه اقای رائفی پور بسیار بیشتر از برخی طلبه های مبلّغ توانسته در زمینه اصلاح باورهای دینی موثر باشد. چیزی که یونس داستان از انجام آن به واقع عاجز است. ص83

 

و نکته پایانی اینکه: مگر طلبه ها همه احکام دین را از یک منبع نخوانده اند؟ 

چرا نویسنده اصرار دارد به خواننده القا کند که طلبه ها هر کدام مطابق با سلیقه خود و متفاوت از همدیگر احکام شرعی را پاسخ می دهند؟

گویا منبع تعلیمی دینی یکسانی وجود ندارد و طلبه ها هر کدام سرخود احکام تولید می کنند!

 

خلاصه اینکه در این رمان اثر و حرکت خاصی از یونس دیده نشد. هرچه بود الطاف الهی بود که به دادش می رسید و آبرویش را حفظ می کرد.

امیدوارم نویسنده عامدانه سعی در تخریب وجه مبلغین نداشته باشد چرا که در این صورت مدیون صدها مبلّغی خواهد بود که مخلصانه و جهادی برای اصلاح باورها و سبک زندگی مناطق محروم  تلاش می کنند


رمان : آسمان شیشه ای نیست

به قلم: مرتضی انصاری زاده

 

یکی از کتابهای متفاوتی بود که خوندم. متفاوت از جهات دغدغه و قلم نویسنده.

حامد جوان دانشجویی که از محیط فرهنگی مذهبی وارد فضای متفاوت دانشگاه تهران می شود.

علاقه دیرین اش به دختر خاله اش و همچنین آشنایی اش با یکی از دختران دانشگاه آغاز تزلزل فکری و اعتقادی و روحی او می شود.

فضای ذهنی و نیز محیطی شخصیت داستان بسیار ملموس و باورپذیر و قابل درک است.

شک و تردیدی که گربیای بسیاری از افراد را در مقطعی از زندگی می گیرد و تداوم شان بستگی به نوع برخورد هر شخص با آن سوال خا و تردید هاست.

سوال ها و تردیدهایی که لازمه هر اعتقادی است به شرطی که این دوران شک و تردید مقطعی باشد و فرد بتواند به سلامت از آن عبور کند نه اینکه در باتلاق شک و تردیدها گیر کند.

منتها نقدی که به نظر من بر این رمام وارد است این است که در تمام طول داستان خواننده منتظر راهی برای رهایی از این فضای مبهم و مردد است و منتظر ثبات و روحی و آرامشی حداقل نسبی است که چندان اتفاق نمی افتد. یعنی  نویسنده انواع سوال های ریز و درشت را مطرح می کند بدون اینکه نهایتا حداقل راه حل مختصری پیش پای خواننده بگذارد.

رویارویی و آشنایی شخصیت داستان با «فیلیپ» می توانست نقطه عطفی برای داستان باشد و به واقع خواننده نیز منتظر نکات مهمی از فلیپ بود که متاسفانه این فضا به سادگی از دست می رود بدون اینکه چیزی گیر خواننده بیاید.

نه اینکه او بتواند پاسخ تک به تک سوال های حامد را بدهد -که چنین انتظاری معقول نیست- بلکه در چند جمله را رسیدن به ثبات روحی و فکر را نشان اش بدهد.

 

در هر حال اثر ارزشمندی است منتها برای کسانیکه حداقل اوایل دوران پر تنش نوجوانی را سپری کرده اند .

 

قسمتی از متن کتاب:

نگران بود که همه عمر و به خصوص جوانی اش را با این  شک و تردیدها بگذراند.

می ترسید که فردا که از خواب بیدار شود، چیزی پیش بیاید و مردم جهان به دو گروه تقسیم شوند و مجبور شود در یکی از دو گروه بایستد و رفتن به طرف گروهی که چیزی از درون او را به طرف فرا می خواند، یقینی لازم داشته باشد که فاقد آن است.

***

بله آسمان شیشه ای نیست تا همه بتوانند به راحتی حقایق عالم بالا را مشاهده کنند و به راحتی به یقین برسند 

به قول «فیلیپ» ؛ گاهی لازمه آدم برای اعتقاداتش رنج بکشه!


اگه کلی سوال و شبهه و نقد درباره جایگاه و حقوق زن ها داری

اگر فکر می کنی در اسلام نسبت به زن بی عدالتی شده

اگر می خوای  بتونی به درستی از هویت زن دفاع کنی

 

                                           این کتاب رو از دست نده!

 


 شما با خوندن این رمان، با نظریه های تاریخی درباره «زن»

با فعالیت های «فمنیستی» در جهان

با تعریف زن  از نگاه اسلام اشنا می شین.

 

قسمتی از متن کتاب:

سمیه با لحنی طعنه آمیز گفت:

فکر می کنم چیزی داریم به نام حیای نه یا دخترانه!

فهیمه عینکش را که پایین آمده بود، بالاتر گذاشت و گفت:

پس فشارها و محدیودیت هایی که بقیه برامون ایجاد می کنن چی؟

عاطفه دیگر مهلت نداد که فهیمه چیزی بگوید، ناله ای کرد و گفت: ای قربون اون دهنت برم فهیمه جون که گل گفتی، فدات بشم. زدی توی خال! مدینه گفتی و کردی کبابم. آقا من یکی طرف فهیمه ام! چون می فهمم چی داره می گه.

 

 


 

هرچه درباره امام و امامت تا حالا شنیده و خوانده ای فعلا بگذار کنار. ذهنت را از این موضوع خالی کن.

انکار هیچ چیزی درباره امام نمی دانی، امامت چیست؟ امام کیست؟ اصلا چه نیازی به وجود امام است؟ خب!!!

حالا رمان دلنشین "اقیانوس مشرق" را بردار و بخوان.

رمانی که از اوج تشنگی در کویر تو را تشنه تر و تشنه تر می آورد تا اقیانوس بیکران و جرعه جرعه می نوشی از آب حیاتی که برای جاودانه شدن دنبالش هستی.

نوش جان!


 

کشیش که علاقه ی زیادی به کتابهای قدیمی دارد طی یک اتفاقی یک کتاب بسیار قدیمی بدست می آورد.

مطالب این کتاب که مربوط به قرن ها پیش است بسیار او را درگیر خود می کند.

با این کشیش همراه شوید.

 

قسمتی از متن کتاب:

کشیش روی صندلی لهستانی نشست و گفت: "از سر و وضع این خانه پیداست که تنها زندگی می کنی، هرچند اگر زنی هم داشتی، حاضر نبود با تو در اینجا زندگی کند".

جرج خندید و گفت: "آفرین پدر درست زدی به خال! چون زنم ماه هاست که ترکم کرده رفته خانه اقوامش، می گفت کتاب ها هووی او هستند، بنابراین مرا با همسرانم دراین حرمسرا تنها گذاشت و رفت".

بعد انگشت دستهایش را در هم گره زد و گفت: "از این حرفها بگذریم. چند روز پیش که از مسکو زنگ زدی و گفتی یک کتاب قدیمی پیدا کرده ای کنجکاو بودم آن را ببینم."

***

 

قسمتی دیگر از متن کتاب:

سرگئی گفت: " من اما پدر، دوستان مسلمان بسیاری دارم، آنقدر که شما را شیفته علی می بینم، آن ها را ندیده ام، چگونه است مردی چون شما که از کودکی در خدمت کلیسا بوده، از علی چنین یاد می کند و شیفته علی می شود، اما مسلمانان اغلب چیزی از علی نمی دانند؟"

کشیش کفت: "ممکن است من تورا که پسرم هستی نشناسم یا تو که مرا پدرت هستم نشناسی،  همانگونه که بسیای از مسیحیان مسیح را نمی شناسند، برای همین است که می گویم باید حصارها را بشکنی و به انسانیت بندگان خدا بیش از آبشخور دینشان بها بدهی"

 

 


مربوط به : ‌‌بیانات‌ مقام معظم رهبری در دیدار اقشار مختلف مردم به ‌مناسبت نیمه‌‌ی شعبان
تاریخ : 1384/06/29


انتظار فرج یک مفهوم بسیار وسیع و گسترده‏ ای است.

یک انتظار، انتظارِ فرجِ نهایی است؛ یعنی اینکه بشریت اگر می‏بیند که طواغیت عالم ترک‏تازی می‏ کنند و چپاولگری می‏کنند و افسارگسیخته به حق انسانها تعدی می‏کنند، نباید خیال کند که سرنوشت دنیا همین است؛ نباید تصور کند که بالاخره چاره‏ ای نیست و بایستی به همین وضعیت تن داد؛ نه، بداند که این وضعیت یک وضعیت گذراست- «للباطل جولة»- و آن چیزی که متعلق به این عالم و طبیعت این عالم است، عبارت است از استقرار حکومت عدل؛ و او خواهد آمد.

انتظار فرج و گشایش، در نهایت دورانی که ما در آن قرار داریم و بشریت دچار ستم‏ها و آزارهاست، یک مصداق از انتظار فرج است، لیکن انتظار فرج مصداق‏های دیگر هم دارد. وقتی به ما می‏گویند منتظر فرج باشید، فقط این نیست که منتظر فرج نهایی باشید، بلکه معنایش این است که هر بن‏بستی قابل گشوده شدن است. فرج، یعنی این؛ فرج، یعنی گشایش. مسلمان با درسِ انتظار، فرج می‏آموزد و تعلیم می‏گیرد که هیچ بن‏ بستی در زندگی بشر وجود ندارد که نشود آن را باز کرد و لازم باشد که انسان ناامید دست روی دست بگذارد و بنشیند و بگوید دیگر کاری نمی‏شود کرد؛ نه، وقتی در نهایتِ زندگیِ انسان، در مقابله‏ی بااین‏همه حرکت ظالمانه و ستمگرانه، خورشیدِ فرج ظهور خواهد کرد، پس در بن‏ بست‏های جاری زندگی هم همین فرج متوقّع و مورد انتظار است. این، درس امید به همه‏ی انسان‏هاست؛ این، درس انتظار واقعی به همه‏ی انسان‏هاست؛ لذا انتظار فرج را افضل اعمال دانسته‏اند؛ معلوم می‏شود انتظار، یک عمل است، بی‏عملی نیست.

نباید اشتباه کرد، خیال کرد که انتظار یعنی اینکه دست روی دست بگذاریم و منتظر بمانیم تا یک کاری بشود. انتظار یک عمل است، یک آماده‏سازی است، یک تقویت انگیزه در دل و درون است، یک نشاط و تحرک و پویایی است در همه‏ی زمینه‏ ها. این، در واقع تفسیر این آیات کریمه‏ی قرآنی است که: «و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمّة و نجعلهم الوارثین» یا «ان الارض للّه یورثها من یشاء من عباده و العاقبة للمتقین». یعنی هیچ‏وقت ملت‏ها و امت‏ها نباید از گشایش مأیوس شوند.


تبلیغات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

Damonxglx1 Situs کیمیا انجمنهای یو اف گیــــلان تــایــپ Basetweb املاک شمشیری خدمات لوله کشی تهران پایپر فروشگاه آنلاین اینجا همه چی هست